Na pohybel

Dopadnięta przez wstrętne choróbsko, zmuszona zostałam zrezygnować z urlopowych planów. 

Tak więc : cierpiąca, jęcząca i umierająca mam przykazane (przez cały, dłuuuugi tydzień!) wygrzewać się pod kocem. O zgrozo.

Miła Pani doktor, zezwoliła mojemu przerażonemu Mężowi (kiedy tylko coś mi się przytrafia, On ma już wizję pogrzebu i wieńców pożegnalnych!), wyprowadzać mnie w cieplejsze dni na krótki spacer (a co to ja, pies jestem?!!! Mam może jeszcze merdać ogonem w podzięce...?!) 

Na pohybel, wbrew panującym standardom, że kiedy chorujesz - snujesz się po domu w rozciągniętej, flanelowej piżamie w zielone żabki (o nieee, tego mój P. by chyba nie przeżył!!!) wystroiłam się w swoją ulubioną, złotą sukienkę : 

źródło

Nic to, że jest wietrznie, deszczowo i nie mogę wyjść z domu. Nic mi nie stoi na przeszkodzie. Nic mnie nie ogranicza. Chcieć to móc. 

Jest królewski wtorkowy wieczór, a ja jestem księżniczką. 

Tyle. 

Uzbrojona w kubek parującej herbaty z miodem, idę dalej oddawać się kontemplacji i obmyślaniu planu zdobycia świata.