Dziękuję, że jesteś.

Pamiętam Twoją dłoń. Kiedy kładłeś ją na brzuchu mamy i szeptałeś jak bardzo nas kochasz. 

Że zawsze przy nas będziesz.

Że nigdy nie dasz nas skrzywdzić.

I płakałeś, Tak bardzo cieszyłeś się, że w końcu, po dwóch latach się pojawiłem. 

Kopałem wtedy jak szalony. 

Żeby pokazać Ci, że jestem, że nagle nie zniknę. 

Że teraz wszystko będzie dobrze.

Pamiętam Twoje oczy. I łzy wzruszenia, kiedy po raz pierwszy na Ciebie spojrzałem. 

Mówiłeś, że jestem Twoim cudem.

Pamiętam Twoje ramiona, w których zawsze przychodził sen. 

Pamiętam Twój cichy, spokojny głos, kiedy płakałem, a Ty w środku nocy śpiewałeś mi kołysanki.

Dziękuję, że jesteś. 

Dziękuję, że o nas dbasz.

Dziękuję, że pokazujesz mi świat. 

Dziękuję, że mogę uczyć się od Ciebie, jak być prawdziwym mężczyzną. 

Tatusiu, życzę Ci, żeby wszystko w życiu udawało Ci się tak, jak ja Ci się udałem. 

Chcę czerpać od Ciebie to, co w Tobie najlepsze.

Jesteś moim wzorem.

Jesteś moim bohaterem.

Jesteś moim światem i... Bardzo Cię kocham!

Aleksander