Świąteczny hejt

Od zawsze należałam do tej części ludzkości, która nie czeka na święta, a na to, kiedy się skończą. 

Nie lubię świąt. Nie lubię również tej całej przedświątecznej bieganiny. Kiczowate oświetlenia okien, balkonów i ulic, renifery na wystawach sklepów i latające w hipermarketach Mikołaje. A wszystko to okraszone dennymi, świątecznymi piosenkami. Wszystko to sprawia, że na czas świąt -  mam ochotę zaszyć się w leśnej głuszy.

Mało tego - zamiast chwili odpoczynku są obowiązkowe (!) wizyty, telefony i te cholerne (!!!) życzenia. Deprymujące, irytujące i często zakłamane. 

Całe grono ciotek - klotek, które przy każdej okazji, życzą mi "pociechy z Męża" i "ślicznego dzidziusia" - najchętniej bym rozszarpała na drobne kawałki. Gdybym nie miała "pociechy z Męża", najprawdopodobniej nie bylibyśmy razem, a skoro tyle czasu po ślubie, nie dorobiliśmy się jeszcze "ślicznego dzidziusia", to albo nie chcemy, albo nie możemy. Proste...?!

Powtarzanie tych wszystkich wyświechtanych zwrotów i trywialnych formułek, podczas dzielenia się opłatkiem,  jest dla mnie żenujące, krepujące i najchętniej w tym momencie pragnęłabym zapaść się pod ziemię. 

Świątecznych potraw też nie lubię.  Zwykle ratują mnie wówczas pierogi Babci i mandarynki, ale nie zmienia to faktu, że po dwóch dniach jedzeniowej katorgi mam ochotę na najzwyklejsze frytki i pizzę. 

Ponadto - zero we mnie zamiłowania do świątecznych tradycji. Choinkę mam w domu, nie dlatego, że trzeba, tylko dlatego, że nie cierpię spędzać wieczorów w świetle jarzeniówek, a złoty poblask lampek robi niezły klimat na dłuuuugie, zimowe wieczory ;)

Tak, wiem - jestem dziwna i nic na to nie poradzę.

W moim IDEALNYM świecie, święta obchodziłabym w (mega!) skromnym gronie ludzi, z którymi naprawdę chcę je spędzić. Niekoniecznie z rodziny. W drewnianej, górskiej chacie, na kompletnym zadupiu, z daleka od cywilizacji.

Oznaczałoby to :

1. zero sprzątania (bo po cholerę, skoro i tak nikt na to odludzie nie wpadnie...?) 
2. zero strojenia się (no chyba, że w pończochy, dla Męża) :P
3. zero prezentów (prezentem byłby sam wyjazd)

Kominek, puchaty, biały dywan, grzane wino i rekax. W przerwach - chrupałabym pistacje, grając w TALISMAN : Magię i Miecz -  z mężczyzną mojego życia. 

Ekhm... Już widzę jak Korona Władzy należy do mnie :D